گرمترین شهر دنیا در ایران!
تاریخ انتشار: ۳ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۵۵۵۶۵
موج گرمایی اخیر زابل در حالی است که این شهر، درست چند ماه پیش زمستان سردی را سپری کرد و سومین یخبندان شدید خود را در حدود ۶۰ سال اخیر پشت سر گذاشت.
به گزارش ایران اکونومیست، «فرارو» نوشت: بر اساس داده‌های سرویس خدمات آب و هوایی OGIMET در شبانه روز گذشته زابل در شمال سیستان و بلوچستان با دمای ۵۰.۸ درجه سلیسوس بالاترین دمای زمین در بین بیش از هشت هزار و ۸۰۰ ایستگاه هواشناسی سینوپتیک اصلی را ثبت کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
برای نخستین بار در ۶۰ سال اخیر است که بیشینه دمای هوا در شمال سیستان و بلوچستان در بهار به محدوده ۵۰ درجه می‌رسد. گرمای شبانه روز گذشته زابل حتی از تمام تابستان‌های ۵۰ سال اخیر نیز گرمتر بوده است. بالاترین دمایی که از زمان تاسیس ایستگاه هواشناسی در این شهر ثبت شده، ۵۱ درجه بوده که تابستان سال ۱۳۴۹ یعنی بیش از ۵۰ سال قبل به ثبت رسیده است.
موج گرمایی اخیر زابل در حالی است که این شهر، درست چند ماه پیش زمستان سردی را سپری کرد و سومین یخبندان شدید خود را در حدود ۶۰ سال اخیر پشت سر گذاشت.
بر اساس اعلام سازمان هواشناسی، دی ماه سال گذشته کمینه دمای هوای زابل به منفی ۱۱.۲ درجه سلسیوس رسید که شدیدترین یخبندان این شهر در ۶۰ سال اخیر بود. این دما تنها چند دهم درجه با رکورد سرترین روز از زمان تاسیس ایستگاه هواشناسی در این شهر فاصله داشت.
پیش از این سردترین دمایی که ایستگاه هواشناسی زابل ثبت کرده مربوط به سال ۱۳۵۰ است که دماسنج این ایستگاه تا منفی ۱۲ درجه سلسیوس پایین رفت.
در شبانه روز گذشته علاوه بر زابل، چند رکورد جدید دمایی دیگر نیز در جنوب شرق ثبت شد. زهک در فاصله حدود ۲۷ کیلومتری از زابل برای نخستین بار در ۳۰ سال اخیر، دمای ۵۰.۶ درجه سلسیوس ثبت کرد.
پیش از این و از زمان تاسیس ایستگاه هواشناسی در زهک هیچ گاه دمای هوا به ۵۰ درجه سلسیوس نرسیده بود و بالاترین دمای ثبت شده در آن ۴۹ درجه بود.
در زاهدان در فاصله حدود ۲۰۰ کیلومتری از زابل نیز گرمترین روز فصل بهار این شهر در بیش از ۶۰ سال اخیر ثبت شد.
در شبانه روز گذشته بیشینه دمای هوا در زاهدان به ۴۳.۱ درجه سلسیوس رسید که گرمترین روز فصل بهار این شهر در بیش از ۶۰ سال اخیر است و تنها سه دهم درجه با رکورد تاریخی گرمترین روز این شهر در تابستان فاصله داشت.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: گرما ، موج گرمایی ، گرمای جهانی ، زابل
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: گرما موج گرمایی گرمای جهانی زابل ایستگاه هواشناسی شبانه روز گذشته درجه سلسیوس ۶۰ سال اخیر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۵۵۵۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا نمی‌توانیم همه زبالههایمان را داخل آتشفشان‌ها بسوزانیم؟
درست است که گدازه آنقدر داغ است که می‌تواند مقادیری از زباله‌های ما را بسوزاند اما همه گدازه‌ها دمای یکسانی ندارند و فارغ از دما، موارد دیگری همچون خطرناک بودن، اعتقادات و کمبود آتشفشان وجود دارد که اجازه انجام چنین کاری را نمی‌دهد.
به گزارش ایسنا، هنگامی که آتشفشان کیلاویا(Kilauea) در جزیره بزرگ هاوایی در سال ۲۰۱۸ فوران کرد، جریان گدازه داغ‌تر از ۲۰۰۰ درجه فارنهایت(۱۱۰۰ درجه سانتیگراد) بود. این دما از دمای سطح سیاره زهره نیز بیشتر است و به اندازه‌ای داغ است که بسیاری از سنگ‌ها را ذوب می‌کند. همچنین به اندازه کوره‌های زباله‌سوزی که معمولا زباله‌ها را در دمای ۱۸۰۰ تا ۲۲۰۰ فارنهایت(۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد) می‌سوزانند، داغ است.
به نقل از کانورسیشن، با این وجود همه گدازه‌ها دمای یکسانی ندارند. فوران‌ها در هاوایی نوعی گدازه به نام بازالت تولید می‌کنند. بازالت بسیار داغ‌تر و سیال‌تر از گدازه‌هایی است که در آتشفشان‌های دیگر فوران می‌کنند. به عنوان مثال، فوران سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ در کوه سنت هلن یک گنبد گدازه‌ای با دمای سطحی کمتر از حدود ۱۳۰۰ فارنهایت(۷۰۴ درجه سانتیگراد) ایجاد کرد.
به غیر از دما، دلایل دیگری برای نریختن زبالههایمان در آتشفشان‌ها وجود دارد.
در وهله اول اگرچه گدازه در دمای ۲۰۰۰ درجه فارنهایت می‌تواند بسیاری از مواد درون سطل‌های زباله ما از جمله ضایعات غذا، کاغذ، پلاستیک، شیشه و برخی فلزات را ذوب کند اما به اندازه کافی داغ نیست که بسیاری از مواد رایج دیگر از جمله فولاد، نیکل و آهن را ذوب کند.
علاوه بر این آتشفشان‌های زیادی روی زمین وجود ندارند که دریاچه‌های گدازه‌ای یا دهانه‌های کاسه‌مانند پر از گدازه داشته باشند که بتوانیم زباله‌ها را در آن‌ها بریزیم. از میان هزاران آتشفشان روی زمین، دانشمندان تنها هشت مورد را با دریاچه‌های گدازه فعال می‌شناسند. بیشتر آتشفشان‌های فعال دارای دهانه‌های پر از سنگ و گدازه‌های سرد شده هستند.
مشکل سوم این است که ریختن زباله در آن هشت دریاچه گدازه فعال کار بسیار خطرناکی است. دریاچه‌های گدازه با پوسته‌ای از گدازه‌های خنک کننده پوشیده شده‌اند، اما درست در زیر آن پوسته مذاب و به شدت داغ قرار دارد. اگر سنگ‌ها یا مواد دیگر روی سطح دریاچه گدازه‌ای بیفتند، پوسته را می‌شکنند، گدازه زیرین را مختل می‌کنند و باعث انفجار می‌شود.
این اتفاق در کیلاویا در سال ۲۰۱۵ افتاد. بلوک‌های سنگ از لبه دهانه به درون دریاچه گدازه سقوط کرد و باعث انفجار بزرگی شد که سنگ‌ها و گدازه‌ها را به بالا و بیرون از دهانه پرتاب کرد. هر کسی که زباله را به دریاچه گدازه می‌اندازد باید فرار کند و از زباله‌ها و گدازه‌های شعله ور دور شود.
اما فرض کنید می‌شد زباله‌ها را با خیال راحت در یک دریاچه گدازه ریخت. در آن صورت برای زباله‌ها چه اتفاقی می‌افتاد؟ وقتی پلاستیک‌ها، زباله‌ها و فلزات می‌سوزند، گازهای سمی زیادی آزاد می‌کنند. آتشفشان‌ها در حال حاضر تُن‌ها گاز سمی از جمله گوگرد، کلر و دی اکسید کربن منتشر می‌کنند.
گازهای گوگرد می‌توانند مه اسیدی ایجاد کنند که ما آن را «وُگ» یا مه آتشفشانی می‌نامیم. این گازها می‌تواند گیاهان را از بین ببرد و باعث مشکلات تنفسی برای افراد نزدیک به آن شود. مخلوط کردن این گازهای آتشفشانی خطرناک با گازهای دیگر ناشی از سوزاندن زباله‌های ما، بخار حاصل را برای مردم و گیاهان نزدیک آتشفشان مضرتر می‌کند.
در نهایت، بسیاری از جوامع بومی، آتشفشان‌های مجاور را مکان‌های مقدسی می‌دانند. به عنوان مثال، دهانه‌ای در کیلاویا خانه پله Pele، الهه آتش بومی هاوایی در نظر گرفته می‌شود و منطقه اطراف دهانه برای بومیان هاوایی مقدس است. پرتاب زباله در آتشفشان‌ها توهین بزرگی به آن فرهنگ‌ها خواهد بود.
انتهای پیام
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت